Bazı müzikler bana annemi hatırlatıyor. Annemin mutfaktaki hali, okurkenki hali, film izlerkenki hali. Asla alamadığımız o onayın bize zamansız bir şekilde verilmesi. En sevilmesi ve de dinlenmesi gereken bir zamanda o insanın ölmesi. En beklenmedik zamanda hamile kalmak. En güzel günlerde ağlamak. En sorunsuz zamanlarda ölümü hatırlamak. İşte hayat böyle akar gider elimizden, sevdiğimiz insanlar da gidiverir bir gün. Terk ederler bu dünyayı, yeniler doğar, kimsenin yeri dolmaz ama bir avuntudur yeni doğanlar. Bir mutluluktur, buruk bir mutluluk bize adlarıyla gidenleri hatırlatan.
Sevinçten uçardım hasta oldum mu Kırkı geçerse ateş çağrırlar İstanbul'a Bi' helallaşmak ister elbet di mi oğluyla Tifoyken başardım bu aşk oy'nunu Oh dedim göğsüne gömdüm burnumu Can Yücel