Red Wedding Gown

have been to the parks and libraries have also seen atrocities have run after the prey which was an echo of empty words I heard it in the distance  ran towards endlessly  thinking and hoping acting almost carelessly  then came mindfulness and permanent make up  apple facebook and whatsup and societal appreciation on social media  it was weird yet confusing  so I kept on refusing  that I did not do it for fame  and in fact, I was in their frame  when I bought that dress online  knew that this was not going to be the only one  it seems we are all rejected from earth  some die and some kill and some just live like a bird  and it overwhelmed me to think about it  I arrived at nowhere sailing my boat  so I took an oath  to find a solution  yet not there  and one is to wait for  the other is to scare and the other is hit and run  another is try try try till you die  I chose the last one and am trying  jumping without

yesterday I cried for my mom  I wanted her to come but she did not come  we ate mercimek çorbası and discussed Turkey for a while  then I thought about painting my mother  but it was only to suffer  had three glasses of wine  when I had my fourth glass  I fell apart and was drowning in my own tears I cried cause I have not known what I have become in these years  as he consoled me  it was not enough to hold and caress me  I thought about death and there was a dark feeling inside  as if a spirit was inside me  this spirit gave me fear  and without knowing what it was  all of a sudden disappears but I had asked him to hold my hand  and he was sleeping  felt alone but no remedies life had hit us hard  ten years without my mom  I thought it would feel better as time goes by  in fact, I feel it deeper and deeper in my heart  and in the depths of my soul  it is not anymore  her or image of her  it is this great emptiness  th

--> Mayıs geldi ama Çok üşüyorum ve çok korkuyorum,  Belki de kartpostallardır beni ayakta tutan. Zaman geçiyor ve ben düşünüyorum. Nerde yanlış olan ve hatayla yoğrulan. Yazmak istiyorum ama gözlerim yanıyor. Yeşiller çevremde ama ben hep beyaza bakıyorum Beynime şimşekler saplanıyor kimi zaman Kalbimi açmaktan korkuyorum Tek korkmadığım o Tüm yükümü yüklenmiş gidiyor Saçları beyazladı beni dinlemekten Ama vazgeçmedi üzülmekten Kalbi şeffaf gönlü serin Sakin ve tatlı ve akıllı bir kuş o Her gün kulağıma fısıldıyor Yola devam. Belki de bazı şeyler güzel giderken Bazı şeyler yok oluyor Nerde o tuttuğunu koparan Hikaye yayımlayan Bir kuru dal Bir bulanık su şimdi Eklemlerim ağrır bazı akşamlar Fırçam ve suluboyam kenarda durur Ben kelimeler üretmeye çalışırım Akıllı kelimeler Bilimsel cümleler Özetler Özgünlükler Ama akşamları bir telefon çalar Türkçede bulurum kendimi Hem mutlu olurum hem mutsuz Dostlu

alienation that is what happens to all of us at some point we understand it when our ankles hurt or our heads are heavy when we know we dont belong and we dont want to indeed alienation that is what happens to all of us when things are unjust we understand that our hearts hurt or our heads are full of conspiracy then we know we dont belong and we dont want to belong indeed alienation that is what happens when you understand all but you cannot answer our hearts are wary and our heads are full of knowledge just dont know what to do with it then we know we dont belong and we dont want to belong indeed just to sail away if it was possible if it was possible to go away to the place where we belong it might be the womb of our mothers or our mother tongue or a poem that we heard somewhere and we forgot what it was liberation freedom independence all was a lie you made us believe we were slaves still in fact then came alienation when we know we dont belong

İşte şimdi böyle Bedenim yorgun  Aklım durgun  Karnım doygun  Şarap güzelliğindeyim  Kedim ayaklarımda Aklım rüyalarımda  Bir tüy hafifliğinde  Salınmalardayım  Akşam işten dönünce  Emekler satılıp paralar kazanılınca  Anneler bir kenara atılınca  Hülyalardayım  Annemi görsem rüyamda  Şaşırmam artık olanlara dünyamda  Bir tılsım bile yapsalar bana  İyi geceler dilerim  Uykulardayım 

Zannediyoruz ki zaman yaman Zannediyoruz ki zaman yalan Oysa gençlikle uçup giden zaman Bir daha geri gelmek nedir bilmeyecek Saçlara aklar düşecek Ruhlarda uhde kalacak Ömür kısalıp hızlanacak Yakalayabilirsen yakala o yaramaz çocuğu saçlarından Kediler büyüyecek ve ölecek Önce anne ve babalar gidecek Bize sadece anılar kalacak Sonra çok ahlar vahlarsın arkalarından Dedim benim sözüm ozan sözüdür Yazmak her derde çaredir Yazmazsam gözyaşım sel olur dökülür Beni hafife alma amansız zaman

sanırım beni en çok üzenler gidenler değil de  geride kalanlar  sanırım beni en çok üzen bu sahipsiz köpek barınağa gönderilen  sanırım bu kedicik kardeşsiz kalan  sanırım bu çocuk annesiz yaşayan  sanırım yetimhaneler beni üzer en çok  bir kenara atılmış yavru kediler  yavru bebekler  bırakılmış kitaplar  bırakılmış insanlar  bırakılmış yaşlılar  bir kenarda haber bekleyen mektuplar  gönderilmeyen kartlar  aranmayanlar  konuşulmayanlar  sanırım beni en çok üzen  bu ölülerin barınaklara giden kedileri köpekleri  sanırım beni en çok üzen bu sekiz aylık bebek  sokağa bırakılan ve bırakıldığını bilen  herkes bilir bırakıldığını bu hayatta  herkes bilir terk edildiğini  gerek ölüm olsun sebebi  gerek ihmalkarlık  gerek yalnızlık  gerek atılmışlık  herkes bilir  bir kedi bir köpek kadar  gidenin öldüğünü  ölenin gittiğini  ama kimler bakar o kimsesizlere  barınaklarda iyi bakarlar mı yetimhanelerde iyi bakarlar mı devlet kucağını