Red Wedding Gown

Basılmayan hikayelerimi burada yayınlıyorum.  Zincirler ve Filmler (yayın hakları bana aittir)  Neye inandıysam ona boyun eğdim. Bir kadın olarak öncelikle anneme, kardeşlerime, sonra sevdiğim insana... Onlara hizmet ettim. 10 çocuğun en büyüğü olmanın verdiği bir zincir var bende, görünmez bir zincir ki atmak zor. Marx diyordu zincirlerinizden kurtulun diye, ne mümkün, zincir dediğin şey düzen, zincir dediğin şey nizam, zincir dediğin şey kontrol, zincir dediğin şey senin içine işlemişse ondan kurtulmak ne mümkün! Kimisi elmas zincirler ister kimisi altın. Kimisi gümüş ister kimisi metal. Ben hepsini taktım boynuma. Zengin bir kocam vardı günümü gün ettim. Hayatımı ancak böyle kurtarabildim. Bizim şehrimiz küçük bir şehirdir. Zenginler ya güzellerle evlenirler ya da zenginlerle. Para parayı çeker derler ya. Bir de para güzelliği çeker, çekmez de koparıp alır. Ama güzelin talihi değişmez. Benim de talihim pek değişti denemez. Mehmet ile evlenişim de böyle işte. Kendis

--> Hikâye Kahramanını Ararken Bir Şekerpare Kurudu Bana b ir hikâye yaz dediler. Ben de yazmaya başladım. Hikâyenin başına bir kadın koydum. Bu kadın çok umutsuzdu. O kadar umutsuzdu ki attım onu, dedim ki , kendini fazla kurban yerine koyuyorsun, çık bu psikolojiden, çıkmazsan eğer, hikayenin kahramanı olmaktan men ederim seni. Men mi dedin dedi bana? Evet ne var, dedim ben de. Men erkek demek değil mi dedi? Hani kullanmıyorduk bu kelimeleri, dedi, ben de feminist kesildin başıma, ben de feminist sayılırım ama kelimelere takılmıyorum, dedim. Kelimelere takılmadan hikâye falan yazamazsın, dedi. Haklıydı. Neyse sonra onu evine bıraktım. Sonra hikâyenin ikinci karakterini aldım. Hikâyenin ikinci karakteri 82 yaşında emekli bir albaydı. Elvis Presley’nin konserine katılmış, kendi uçağını kendisi yapmıştı, Amerikalı üslerine başkaldırmış ve kafasına göre yaşamıştı. Kurtulacak tek şeyi zincirleriydi, onları kırmıştı ama şimdi yaşlanmıştı. Sende çok anı va