Red Wedding Gown

--> Hikâye Kahramanını Ararken Bir Şekerpare Kurudu Bana b ir hikâye yaz dediler. Ben de yazmaya başladım. Hikâyenin başına bir kadın koydum. Bu kadın çok umutsuzdu. O kadar umutsuzdu ki attım onu, dedim ki , kendini fazla kurban yerine koyuyorsun, çık bu psikolojiden, çıkmazsan eğer, hikayenin kahramanı olmaktan men ederim seni. Men mi dedin dedi bana? Evet ne var, dedim ben de. Men erkek demek değil mi dedi? Hani kullanmıyorduk bu kelimeleri, dedi, ben de feminist kesildin başıma, ben de feminist sayılırım ama kelimelere takılmıyorum, dedim. Kelimelere takılmadan hikâye falan yazamazsın, dedi. Haklıydı. Neyse sonra onu evine bıraktım. Sonra hikâyenin ikinci karakterini aldım. Hikâyenin ikinci karakteri 82 yaşında emekli bir albaydı. Elvis Presley’nin konserine katılmış, kendi uçağını kendisi yapmıştı, Amerikalı üslerine başkaldırmış ve kafasına göre yaşamıştı. Kurtulacak tek şeyi zincirleriydi, onları kırmıştı ama şimdi yaşlanmıştı. Sende çok anı va