En sevdiğim şair değildir Cemal Süreya, fakat tabii ki bazı şiirleri insanı yürekten vuruyor. Mesela babasının ölümüyle ilgili olan. Sizin hiç babanız öldü mü? Sizin hiç babanız öldü mü? Benim bir kere öldü kör oldum Yıkadılar aldılar götürdüler Babamdan ummazdım bunu kör oldum Siz hiç hamama gittiniz mi? Ben gittim lambanın biri söndü Gözümün biri söndü kör oldum Tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak Şöylelemesine maviydi kör oldum Taşlara gelince hamam taşlarına Taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi Taşlarda yüzümün yarısını gördüm Bir şey gibiydi bir şey gibi kötü Yüzümden ummazdım bunu kör oldum Siz hiç sabunluyken ağladınız mı? Cemal Süreya Bu şiiri tekrar okuduğum gece rüyamda babamı gördüm tekrar. Garip bir his. Belki de bir kabus gördüm, belki de güzel bir rüya hatırlayamıyorum. Ama bilinçaltıma işledi gerçekten de... Yıllar önce okumuştum kitabını Cemal Süreya'nın, Boğaziçi Üniversitesi'nde Türk Dili ve Edebiyatı dersinde. Tahmin edersiniz ki benim en sevdiğim dersti, keşke
Sevinçten uçardım hasta oldum mu Kırkı geçerse ateş çağrırlar İstanbul'a Bi' helallaşmak ister elbet di mi oğluyla Tifoyken başardım bu aşk oy'nunu Oh dedim göğsüne gömdüm burnumu Can Yücel