Red Wedding Gown

Sevgili Dostlarım, Çeyrek asrı devirmiş bulunmaktayım. Bu çeyrek asırda neler gördüm ve yaşadım. Neler bana fazla geldi, neler vız gelip tırıs gitti, bilirsiniz az çok. Hep güçlü gördünüz beni ya da en azından öyle göründüğümü düşündünüz. Dertlerimi sizlerle paylaşmaktan, mutlu olduğumda yersiz şakalarla sizi şaşırtmaktan hiç çekinmedim. Bana güvenmeniz hep hoşuma gitti, fikrimi sormanız, aramanız ve ağırlamanız. Sizin yanınızda ölümsüzmüşüm gibi hissettim hep. Ciddi ciddi değil ya. Ölümün lafı olmazdı biz hayatımızı paylaşırken, kendimizi ve yaşananları yahut yaşanmasını istediklerimizi konuşurken. Yalnız kalmaktan hep korktum ve eminim bu benim en büyük zayıflığım olageldi. Ve belki de diyalektik bir biçimde bu zayıflık bana en çok güç veren şey oldu aynı zamanda. Sizinle olmak bana hayat veriyor, sizi yanımda hissetmek, dilerseniz bunlar duygusal bir çıkar ilişkisi diyin, bana güç ve güven veriyor. Yanınızda kendimi ilk defa bağ şarabımızla sarhoş olduğumuz zamanki kadar saf, ilk be

Şu an dahi çok stres altındayım. Stres altındayken hep yazarım. Beni okuyanlar daha çok stres olsun diye. Perşembe günü tezimi sunacağım fakat sunum hazır değil, profesörümün değişiklik yapmamı istediği birkaç nokta daha vardı ve gördüm ki o değişiklikleri not aldığım kağıdı kaybetmişim. Stresim iki kat daha arttı, baş ağrım da stresime eşlik etti. Yazmaya koyuldum hemen. Yapmam gereken şeyin ne olduğunu anladım: Daha planlı bir yaşam tarzına kendimi alıştırmak. Mesela odam bir memur odası gibi çeşit çeşit dosyalarla dolu olmalı. Her şeyi sınıflandırmalıyım. Eski mektuplar, üniversitede okuduğum makaleler, faturalar, lisansüstünde okuduğum makaleler, tezim için kullandığım kaynaklar, edebiyat dergileri, İtalyanca notlarım... Gezdiğim şehirler ve eski sevgililer için de birer dosya oluşturulmalı (Koleksiyon yaptığımı düşünenler olabilir, yok o kadar değil). Herkes ve her şey dosyalarda olmalı ki içim rahat etsin. Bir "masumiyet müzesi" kurayım kendime. (Bu paragrafta yazılan