sanırım beni en çok üzenler gidenler değil de
geride kalanlar
sanırım beni en çok üzen bu sahipsiz köpek barınağa gönderilen
sanırım bu kedicik kardeşsiz kalan
sanırım bu çocuk annesiz yaşayan
sanırım yetimhaneler beni üzer en çok
bir kenara atılmış yavru kediler
yavru bebekler
bırakılmış kitaplar
bırakılmış insanlar
bırakılmış yaşlılar
bir kenarda haber bekleyen mektuplar
gönderilmeyen kartlar
aranmayanlar
konuşulmayanlar
sanırım beni en çok üzen
bu ölülerin barınaklara giden kedileri köpekleri
sanırım beni en çok üzen bu sekiz aylık bebek
sokağa bırakılan ve bırakıldığını bilen
herkes bilir bırakıldığını bu hayatta
herkes bilir terk edildiğini
gerek ölüm olsun sebebi
gerek ihmalkarlık
gerek yalnızlık
gerek atılmışlık
herkes bilir
bir kedi bir köpek kadar
gidenin öldüğünü
ölenin gittiğini
ama kimler bakar o kimsesizlere
barınaklarda iyi bakarlar mı yetimhanelerde iyi bakarlar mı devlet kucağını açar mı
bir annenin yerini kimse tutar mı
en çok üzenler beni
bu kediler köpekler bebekler
ölenlerin ve gidenlerin arkasından sokağa dökülenler
kim sever onları sahipleri kadar
kim bakar onlara anneleri kadar
en çok üzen beni
biliyorlar terk edildiklerini
biliyorler her şeyi
keşke bilmeseler anlamasalar
ama bakışlarında saklı o hüzün
anlaşılan şey bir daha anlaşılmamış gibi yapılamaz
bırakılanın kırılıp dökülen bakışları bir daha sokaktan toplanamaz
anlaşılan şey bir daha anlaşılmamış gibi yapılamaz
Yorumlar
Yorum Gönder