İtalyan kültüründe de Türk kültüründe de kadınlar sorumlu evdeki işlerden. Erkekler biraz biraz yardım ediyor ama itiraf etmeliyim ki işin çoğu yine kadınların elinde kalıyor. Temizlik, süpürme, çamaşır, toz alma, ütü... hele evde oturdunuz mu vay halinize! O bitmek bilmeyen işler yığılır çığ gibi, hatta yığılmasa bile sürekli üzerinize damlar. Tık Tık Tık. Çin işkencesi gibi kafatasınızı deler. Yeni yeni taşındığımızdan evde işler bitmek bilmedi. Ben kendimi eve kapattıkça işler arttı. İşler arttıkça ben kendimi eve kapattım. Çalışmamak da cabası oldu tabii ki. Verimli bir zamanda kitap okuyabilmek, araştırma yapabilmek, çevirileri kontrol edebilmek vs. gibi güzel ve zihinsel işlerle de uğraştığım oldu. İş başvuruları yaptım, bol bol resim yaptım, kimi zaman yazı yazdım ama kütüphaneye kaçmayınca bu kısır döngüde kalakaldım. Eee o zaman ben ne anladım feminizm bilgimden, dediğim de olmadı değil. Demek ki efendim neymiş, evde oturmayacağız, kirli de kalsa ev eleştirilsek de aldırm
Sevinçten uçardım hasta oldum mu Kırkı geçerse ateş çağrırlar İstanbul'a Bi' helallaşmak ister elbet di mi oğluyla Tifoyken başardım bu aşk oy'nunu Oh dedim göğsüne gömdüm burnumu Can Yücel