Red Wedding Gown

 Kedimiz Midas'ı kaybettik.  11 yaşındayken hayatına gözlerini yumdu.  Ona adadığım birkaç resim vardı... sonrasında daha fazla tablosunu yapmak istedim ama bir türlü olmadı.  Şimdi tekrar resimlerini  yapmayı ve Etsy'ye koymayı düşünüyorum.  Tabii önce bizimkilere hediye yapmam gerekecek.  Fakat bu aralar resim yapmaya ne vakit ne de kafa bulabiliyorum.  Zaman hızla geçiyor.  Her şey elimden kayıyor.  İşler asla bitmiyor.  Bir iş biterken yenisi çıkıyor.  Küçük şehirlerde bile zamanı hızlandırmanın yolunu buldum, kapitalizm ruhumuzu ele geçirdikten sonra yapacak bir şey kalmıyor, nerde olursanız olun sizi buluyor.   Dün gece bir anda uyanıp korktum. Artık Midas yoktu. Annemi düşündüm, annem öldüğü gece çok korkmuştum. Hiçbir şeyden korkmazdım ben. Ama tüm bedenimi bir korku sarmıştı. Artık annem yoktu. Ben ne yapacaktım? Yalnız mıydım? Annenin olmadığı bir hayat düşünülebilir miydi?  Dün benzer bir şekilde artık Midas yok, dedim, beni yine bir korku sardı. Acaba bize bu kadar

 Son zamanlarda Etsy'de bir hareketlenme oldu.  Ve arkadaşlarım da ordan bir şeyler almak istediler.  Almanya, Fransa, İngiltere ve Amerika olmak üzere satışlar gerçekleşti. Bu durumdan gayet memnunum.  Sadece tek bir sorun var ki Amerika'ya gönderi yapmak çok pahalı ve orjinal resim için ayrıca izin almam gerekiyor. Bu da bana 80 euro daha pahalıya geliyor.  Bu sorunu çözebilirsem harika olacak.  Sitemi ziyaret etmeyi unutmayınız.  https://www.etsy.com/shop/ShahofGold?ref=seller-platform-mcnav

 Do not forget to visit the platform  Soon there will be a new painting  https://www.etsy.com/shop/ShahofGold?ref=seller-platform-mcnav

 the street musician  that sang Hallelujah  had a nice smile  and a kind voice  strangers passed by  strangers pass by also from our lives  the next day they are not there they are similar in this sense to the family and friends  who are not there  the next day  like Dario  like my father  like my mom  like my aunt  like my grandma  like all the dead  they are not there  anymore  the next day 

 Excited to share the latest addition to my #etsy shop: Tuscany (watercolour, acquarello, suluboya) https://etsy.me/3Wnuu2Q #yellow #green #paper #watercolour #acquarello #suluboya #tuscany #toskana #peyzaj

 Bugün eşimle tanışmamıza sebep olan (sebep olan diyorum, aşağıda açıklayacağım) Dario Frediani vefat etti. Eşim de ben de şok içindeyiz. Çok üzgünüz. Sabahtan beri bulutlu sağanak yağışlı ağlıyoruz. Sanırım bu kadar ansızın olması da bizi çok şok etti. Yolda eve giderken düşmüş. Evine gidiyormuş. 17 Ocak ise doğumgünüydü. Bir hafta kalmıştı doğumgününe. Kedileri, köpekleri, tavukları, ve arıları vardı. Annesiyle bitişik yaşıyordu. Ondan aldığımız bal bitmek üzere. Bal satardı. Balı görsek ağlayacağız. O haldeyiz. Halimiz hal değil.  Ben Dario ile ilk tanıştığım gün eşimle de tanışmış oldum. Meğersem San Frediano'daki Osteria'da ben yakın arkadaşım Ajay ile birkaç kadeh şarap içerken, ki 24 Aralık 2015 gecesiydi, Dario da ordaymış. Dario'nun bir arkadaşı vardı, ters ters bizim masaya gözlerini dikmiş bizi inceliyordu. Dario geldi tam biz dışarıya çıkmadan elimi öpüp deli gözleriyle gözlerime baktı. Deli bakışları hala aklımdadır. Meğersem o sırada barda çalışan arkadaşımız

 Şimdi eski günlerdeki gibi yine kütüphaneye geldim. Kendi kendime çalışmaya çalışıyorum.  Çalışmadan bir yazayım dedim, ne de olsa uzun zaman oldu.  Akademik alanda ufak projelerde çalışıyor, makaleler üretmeye devam ediyorum. Beynimin eskisi gibi keskin bir şekilde işlemediğini fark etsem de böyle biraz yalnız kalıp bir şeyler yapmak beni rahatlatıyor, hem daha iyi konsantre oluyorum.  Her şey ara verince güzel. Annelik bile öyle.  Geçenlerde Lost Daugther'ı izledim, zaten kitabını da okumuştum yıllar önce, herhalde 2015 yılıydı yahut 2014 yılıydı. Filmi de güzel olmuş, aktristler de harika. Çok beğendim. Sanırım film ile kitabı daha iyi anladım bile diyebilirim. Olivia Colman zaten harika bir iş çıkarmış her zamanki gibi. Bir bakışı bin kelimeye bedel.  Doğal olarak anne gibi hissetmemekten öte sanırım, anne gibi hissetmeyi çok sevmekle beraber belki bu yükün altında biraz ezilmek söz konusu olabilir birçok kadın için. Yahut annelik öyle baskın hale gelir ki ilişkimizi unuturuz.

With the lips all dry  and my hands all dry i write and write and write whole day i dont know why sometimes it is hard to leave the house sometimes it is hard to get dressed sometimes it is hard not to bleed and rest the time passes me by hugs to all loved ones thoughts set aside dreams are yet to be realised a proud mom you are how fun it is to read poetry if you had all day you would get bored though then discover new poets who had also kids and they they died too in the end