Bugün babamın vefatının üzerinden 40 gün geçti...
Eskiden olsa dua okutulur ve bir araya gelinirdi.
Şimdi çok zor.
Dün gece tekrar babamı düşündüm, hep gençti hep gülüyordu.
Annemi rüyamda gördüm bir yerlere yetişmeye çalışıyordu, Ankara'da bir arabaya binip gidiyordu ama ben onu takip edemiyordum. Arkasından bir arabaya binip gitmeye çalışıyordum... O da çok genç ve güzeldi. Hatta kısa bir şort giymişti, bacakları uzundu, saçlarını geriye doğru taramıştı.
Bir arkadaşım demiş ki, Şah seninle gurur duyuyorlardır. Neden duysunlar? Ne yaptım ki? Elimden geleni yaptım daha fazlasını değil. Her şey daha güzel olabilirdi tabii ki, daha hızlı ve olumlu, ama olmadı.
Sizlere öteki sefer daha iç açıcı şeylerden bahsetsem iyi olacak.
Mesela ilk defa Bukowski'den iki sayfa okudum, güzel yazmış, güzel akıyor ama çok ilgimi çekmedi, tabii ki o asi yanı çok zekice ... ama hala daha Bukowski okumaya hazır değilim.
Bugün adam akıllı makale yazmaya çalıştım, kendimi çok zorlamam gerekti, sanırım 12 Temmuz'dan beri bir şey yazmıyorum.
Yazdıysam da hatırlamıyorum, sadece araştırma yaptım. Biraz körelmişim. Zorlaya zorlaya deneyeceğim artık bakalım nasıl olacak...
Çalışmaya devam, koşturmaya devam.
Bugün güzel bir arkadaşımdan güzel bir haber aldım.
Yine başka güzel bir arkadaşımla haberleştim.
Bir de erken yatabilsem daha ne isterim.
Yorumlar
Yorum Gönder